Nereye bu gidiş?

Herkes der gitmelisin. Ama nereye, kime, neye?

Her yön ızdırap iken nasıl gücümü toplayıp kalkacağım ve yola koyulacağım?

Yoldaşım olacak mı? Zira kalmadı takatim. Yanımda bir ses, bir nefes gerek. Yolumu unutmamam, kaybetmemem için.

Ancak çıkaramam sesimi. Bu zamana kadar çıkmayan ses bu vakitten sonra çıkabilir mi? Hem kime çıkarabilirim ki? Her derdin bi' sahibi var. Sahipsiz dert yok. Bir de ben mi dertlendireyim? Yok yok.

Sonra o bakışlar... Kalkamam onların altından. Daha kimse bilmiyorken bile kalkamazken... Onların bildiği başka benim ki bambaşka. Bilmeleri de gerekmez gerçi.

Gidişim yok ki dönüşüm olsun. Tek yönlü bir yolculuk değil bu.

Ve elbet dönüşümüz O'na olacak. Peki varana kadar ne olacak?